Deze blog is niet bedoeld om mijn gelijk te halen

Laatst wees iemand mij erop dat ik in mijn stukken en teksten vaak eerst beschrijf wat iets NIET is of wat we NIET wilen. Daarna beschrijf ik pas wat het dan wel is of wat we wel willen. Het was een observatie met iets van een oordeel in zich. Dat zette mij aan het denken. Doe ik het onbewust of met een reden? En is het eigenlijk verkeerd?

Diezelfde week nog, kwam het nog een keer terug. In een workshop over contentmarketing. Voor een klant was het verhaal dat hun product minder milieubelastend was. "Dus dat zetten we dan neer als 'wij zijn duurzaam'". 

Hoe zit dat nou eigenlijk met die negatieve formulering? Waarom is 'mooi' beter dan 'niet lelijk', maar kan 'niet duur' prima in plaats van 'spotgoedkoop'?

Ik denk dat de negatieve formulering erg goed kan werken in gevallen waarbij je weet dat je hele publiek al denkt 'oh, dat zal wel zó zijn, want zo is het altijd'. Dan vind ik het wel zo duidelijk om te benoemen dat het in dit geval NIET zo is, maar anders. Neem het traject waar ik nu in zit. Met de Provincie willen we écht co-creëren in plaats van alleen maar de buitenwereld raadplegen en vervolgens ons eigen plan maken. Schrijf je 'We gaan co-creëren', dan denkt iedereen 'oh, ja - dat is dus de buitenwereld raadplegen en dan ons plan schrijven'. 

Het wordt tricky op het moment dat je veronderstelt dat iedereen al een bepaalde gedachte heeft, maar dat in werkelijkheid niet zo is. In dat geval maak je met je negatieve formulering alleen maar slapende honden wakker. Neem nou de reclame van een grote dating-site. 'Niet geschikt voor mensen met bindingsangst'. Oh ja, denk je gelijk - op die sites zitten altijd van die rare gasten die alleen maar voor de seks gaan. Niet handig.

Dus is het nou handig om de negatieve formulering niet al te veel te mijden of is het beter om het negatief formuleren selectief toe te passen? Oh wacht... ;-) 

Ik zal er in ieder geval nog bewuster mee omspringen.